Kat Riggins (US) Blues - Rhythm 'n Blues The Maple Ertvelde (15-11-2021) report & photo credits: Marcel info club: The Maple info artist: Kat Riggins © Rootsville 2021

Op deze “Koningsdag” ofte feest van de Dynastie hebben enkel nog ambtenaren een dagje verlof. Gelukkig heb ik daar geen last van maar waar ik wel naar uitkeek was “The Return of Kat Riggins”. Terug in Europa na al de covid-perikelen. Ondertussen goed op dreef en te gast bij onze vrienden in Zelzate.
Riggings is afkomstig uit Miami, Florida en een zeer sociaal geëngageerd persoon, daarenboven is ze gezegend met een paar geweldige stembanden, die ze ten volle weet te benutten. Vandaag was Kat in goed gezelschap met Hein Meijer op gitaar, gezien Steven van der Nat nog steeds last heeft van zijn hand, Jan de Ligt op sax, Andreas Carré op drums en Brian Kruit aan de bas, die dan weer Hassan Abudaldah vervangt, die problemen heeft met Covid-19.

Kat bracht vorig jaar nog een fijne schijf uit getiteld “Cry Out” en die komt ze nu met wat vertraging voorstellen in combinatie met wat nummers uit de vorige “In The Boys Club” cd en wat leuk uitgekozen covertjes.

Na een korte muzikale intro van de band, komt onze diva het podium op en laat ze al een stevige versie op ons los van ‘Catching Up’gevolgd door het al pittige ‘Cry Out’ waarbij we meteen 2 songs op ons bord kregen uit de nieuwste schijf.

Het gekende ‘The Blues Is My Business’ stond als volgende op de lijst gevolgd door ‘The Hunter’. Kat kronkelt als een exotische slang over het podium en wringt zich in allerlei bochten. Ze weet, als perfect showbeest, het enthousiaste publiek, voor zich te winnen. Zeer goede saxpartijen van Jan De Ligt, die het geheel voorzagen van de nodige warmte en “Little Boogie Boy” Hein Meijer, perste de ene knappe solo na de ander uit zijn gitaar. Dat is ook het fijne aan Kat Riggins, dat ze zich geregeld op de achtergrond opstelt en haar mzuikanten de kans geeft om zelf eens in de spotlight te staan. ‘Heavy’ is dan weer een rustpunt in dit energieke optreden, maar lang duurt het niet want ze vuurt nadien alweer twee torpedo’s af met ‘Sun Of A Gun’ en ‘Jump Into My Fire’...wow, “la grande classe” zeggen onze Franse buren. Met ‘Still I Rise’ sluit ze de eerste set af. Tijd voor een fris biertje, want daar waren we echt aan toe om op adem te komen .
Kat Riggins – The Maple: 1 – 0.

Met de obligate muzikale intro werd set twee aangesneden. Plots hoorden wij Kat’s stem van achter in de kroeg en deed ze haar entrée, vergezeld door Jan de Ligt met zijn sax, met een wandeling door het publiek en het welgekende en aanstekelijke ‘Hip Shake’. Af en toe een halte om met één van de aanwezigen een dansje te plegen, zo ook met onze vriend Ivan Bonne, die zijn heupen liet wiegen. Nog niet versleten zo te zien.

Geen kwaliteitsverlies in deze set, wel integendeel, het ging allemaal crescendo met ‘Black Coffee’, song ooit geschreven door Ike & Tina Turner. Met ‘Voodoo Woman’ waanden we ons op een sessie bij Marie Laveau en er werd gas gegeven bij ‘Thightrope’ en ‘Burn It All Down’. Met ’99 Pounds Of Soul’ van Ann Peebles bracht ze dan weer een ode aan de “kleine’ vrouwen en sloot ze het optreden af met het fenomenaal mooie ‘No Sale’, man wat een knappe song is dat !!

Daverend applaus en de “we want more’s” waren niet uit de lucht. Een dankbare Kat en band trakteerden ons dan ook nog op een afzakkertje, en wat voor één! ‘Whole Lotta Love’ van Led Zeppelin knalde door de luidsprekers en ging op einde naaldloos over in ‘Going Down’! Bij deze hadden Kat en haar muzikanten iedereen op de knieën en knock out.
Kat Riggins – The Maple: 2 – 0.

Vanavond had Kat Riggins alweer bewezen een klein madammeke te zijn  met heel veel talent. Zonder moeite had ze The Maple in haar binnenzak gestoken en alle harten weten te veroveren. Een stem als een klok en muzikanten van grote klasse en veel liefde voor de blues, meer heb je niet nodig om een mens blij te maken. Bedankt Kat & co, u was geweldig. Marcel